یک داستان کاملا واقعی که در چین اتفاق افتاد!!!
↓
↓
↓
↓
↓
↓
↓
↓ 
↓
↓
↓
↓
↓
↓ 
↓
↓
↓
↓
↓
↓ 
↓
↓
↓
↓
↓
↓ 
↓
↓
↓
なだや羅やわマヤなた 名棚や探したい以下対する 目指し回友人目指し差が愛する なたさるかなだ羅山な滝さやかあ なやマヌらは坂花やまあ傘話間に 魚玉らはがやわまぁら花や なたまやかあさらやわはさたなは やなたきたなよいさは早見たかあやバカにかわ 鼻高なわ谷中あだ名はさな たかなあかさやなやまなたあかさ なや帆な肉違耶
واقعا ناراحت کننده بود!!!
اعصابم به هم ریخت !!!!!!!!!!

  پادشاهی پس از اینکه بیمار شد گفت: `نصف قلمرو پادشاهی ام را به کسی می دهم که بتواند مرا معالجه کند`.

تمام آدم های دانا دور هم جمع شدند تا ببیند چطور می شود شاه را معالجه کرد، اما هیچ یک ندانست.

تنها یکی از مردان دانا گفت: "فکر کنم می توانم شاه را معالجه کنم. اگر یک آدم خوشبخت را پیدا کنید، پیراهنش را بردارید و تن شاه کنید، شاه معالجه می شود".

شاه پیک هایش را برای پیدا کردن یک آدم خوشبخت فرستاد....

آنها در سرتاسر مملکت سفر کردند ولی نتوانستند آدم خوشبختی پیدا کنند. حتی یک نفر پیدا نشد که کاملا راضی باشد.

آن که ثروت داشت، بیمار بود. آن که سالم بود در فقر دست و پا میزد، یا اگر سالم و ثروتمند بود زن و زندگی بدی داشت. یا اگر فرزندی داشت، فرزندانش بد بودند. خلاصه هر آدمی چیزی داشت که از آن گله و شکایت کند.

آخرهای یک شب، پسر شاه از کنار کلبه ای محقر و فقیرانه رد میشد که شنید یک نفر دارد چیزهایی می گوید. "شکر خدا که کارم را تمام کرده ام. سیر و پر غذا خورده ام و می توانم دراز بکشم و بخوابم! چه چیز دیگری می توانم بخواهم؟"

پسر شاه خوشحال شد و دستور داد که پیراهن مرد را بگیرند و پیش شاه بیاورند و به مرد هم هر چقدر بخواهد بدهند.

پیک ها برای بیرون آوردن پیراهن مرد توی کلبه رفتند، اما مرد خوشبخت آن قدر فقیر بود که پیراهن نداشت................................

پیشنهاد میکنم حتما بخونید و نظر بدین!!!

معلم عصبی دفتر رو روی میز کوبید و داد زد: سارا ......

 

 

دخترک خودش رو جمع و جور کرد، سرش رو پایین انداخت و خودش رو تا جلوی میز معلم

 

کشید وبا صدای لرزان گفت : بله خانوم؟

 

 

معلم که از عصبانیت شقیقه هاش می زد، تو چشمای سیاه و مظلوم دخترک خیره شد و داد

 

زد:

 

 

چند بار بگم مشقاتو تمیز بنویس و دفترت رو سیاه و پاره نکن ؟ هـــا؟! فردا مادرت رو میاری

 

مدرسه می خوام در مورد بچه بی انضباطش باهاش صحبت کنم!

 

دخترک چونه ی ...لرزونش رو جمع کرد... بغضش رو به زحمت قورت داد و آروم گفت:

 

 

خانوم... مادرم مریضه........ اما بابام گفته آخر ماه بهش حقوق می دن...

 

اونوقت می شه مامانم رو بستری کنیم که دیگه از گلوش خون نیاد... اونوقت می شه برای

 

خواهرم شیر خشک بخریم که شب تا صبح گریه نکنه... اونوقت....... اونوقت قول داده اگه

 

پولیموند

 

برای من هم یه دفتر بخره که من دفترهای داداشم رو پاک نکنم و توش بنویسم... اونوقت

 

قول میدم مشقامو ...........

 

 

معلم صندلیش رو به سمت تخته چرخوند و گفت بشین سارا ...!

 

 

و کاسه اشک چشمش روی گونه خالی شد..!

 

 

 

 

 

 

 

 

 خانمی در زمین گلف مشغول بازی بود.ضربه ای به توپ زد که باعث

پرتاب توپ به درون بیشه زار کنار زمین شد. خانم برای پیدا

کردن

توپ به بیشه زار رفت که ناگهان با صحنه ای روبرو شد.

قورباغه ای در تله ای گرفتار بود. قورباغه حرف می زد! رو به

خانم گفت: اگر مرا از بند آزاد کنی، سه آرزویت را برآورده می

کنم.

خانم ذوق زده شد و سریع قورباغه را آزاد کرد. قورباغه به او

گفت: نذاشتی شرایط برآورده کردن آرزوها را بگویم. هر آرزویی که

برایت برآورده کردم، ۱۰ برابر آن را برای همسرت برآورده می کنم!

خانم کمی تامل کرد و گفت: مشکلی ندارد.

آرزوی اول خود را گفت: من می خواهم زیباترین زن دنیا شوم.

قورباغه به او گفت: اگر زیباترین شوی شوهرت ۱۰ برابر از تو

زیباتر می شود و ممکن است چشم زن های دیگر بدنبالش بیفتد و

تو او را از دست دهی.

خانم گفت: مشکلی ندارد. چون من زیباترینم، کس دیگری در چشم او

بجز من نخواهد ماند. پس آرزویش برآورده شد.

بعد گفت که من می خواهم ثروتمند ترین فرد دنیا شوم. قورباغه به

او گفت: شوهرت ۱۰ برابر ثروتمند تر می شود و ممکن است به

زندگیتان لطمه بزند.

خانم گفت: نه هر چه من دارم مال اوست و آن وقت او هم مال من

است. پس ثروتمند شد.

آرزوی سومش را که گفت قورباغه جا خورد و بدون چون و چرایی

برآورده کرد.

خانم گفت: می خواهم به یک حمله قلبی خفیف دچار شوم!

نکته اخلاقی: خانم ها خیلی باهوش هستند. پس باهاشون درگیر نشین.

قابل توجه خواننده های خانم؛ اینجا پایان این داستان بود. لطفاً

صفحه را ببندید و برید حالشو ببرید.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.
مرد دچار حمله قلبی ۱۰ برابر خفیف تر از همسرش شد!!!

baram naZar beZariin

!!!!

 اینم از زنـــدگی ما....

اوني که دوسش نـــداري، اصرااااار پشت

اصراررررررررررررر....

اوني که دوسش داري ،انگار نه انگار !!!!!!

 استادى در شروع کلاس درس، لیوانى پر از آب به دست گرفت. آن را بالا نگاه داشت که همه

ببینند. بعد از شاگردان پرسید: به نظر شما وزن این لیوان چقدر است؟ شاگردان جواب دادند

50 گرم، 100 گرم، 150 گرم.

استاد گفت: من هم بدون وزن کردن، نمی دانم دقیقاً وزنش چقدر است. اما سوال من این

است: اگر من این لیوان آب را چند دقیقه همین طور نگه دارم، چه اتفاقى خواهد افتاد.

شاگردان گفتند: هیچ اتفاقى نمی افتد. استاد پرسید: خوب، اگر یک ساعت همین طور نگه

دارم، چه اتفاقى می افتد؟ یکى از شاگردان گفت: دست تان کم کم درد می گیرد. حق با

توست. حالا اگر یک روز تمام آن را نگه دارم چه؟

شاگرد دیگرى جسارتاً گفت: دست تان بی حس می شود. عضلات به شدت تحت فشار قرار

می گیرند و فلج می شوند. و مطمئناً کارتان به بیمارستان خواهد کشید و همه شاگردان

خندیدند. استاد گفت: خیلى خوب است. ولى آیا در این مدت وزن لیوان تغییر کرده است؟

شاگردان جواب دادند: نه پس چه چیز باعث درد و فشار روى عضلات می شود؟ من چه باید

بکنم؟

شاگردان گیج شدند: یکى از آنها گفت: لیوان را زمین بگذارید. استاد گفت: دقیقاً .

مشکلات زندگى هم مثل همین است. اگر آنها را چند دقیقه در ذهن تان نگه دارید، اشکالى

ندارد. اگر مدت طولانی ترى به آنها فکر کنید، به درد خواهند آمد. اگر بیشتر از آن نگه شان

دارید، فلج تان می کنند و دیگر قادر به انجام کارى نخواهید بود.

فکر کردن به مشکلات زندگى مهم است. اما مهم تر آن است که در پایان هر روز و پیش از

خواب، آنها را زمین بگذارید. به این ترتیب تحت فشار قرار نمی گیرید، هر روز صبح سرحال و

قوى بیدار می شوید و قادر خواهید بود از عهده هر مسئله و چالشى که برایتان پیش می آید،

برآیید! دوست من، یادت باشد که لیوان آب را همین امروز زمین بگذار. زندگى همین است!

 به‌‌‌ به‌‌‌ سلام!!

 خوش اومدین!!

بفرمایید! 

بفرمایید بشینید!!

یه چای براتون پوست بکنم!!

خوب چه خبرا؟!

خوبین؟!

خوشین؟

سلامتین؟!؟

خوب راستش من یه زمانی‌ همین وبلاگ و با همین اسم و آدرس ساخته بودم!

مطلبم توش بود!!

ولی‌ نمیدونم چی‌ شد یهو حذف شد!!

حالا عیب نداره یکی‌ دیگه ساختم!!

من وبلاگ‌های زیادی دارم!!

ولی‌ توی این وبلاگ ، هرچی‌ که دلتون بخواد میزارم!!

همه‌چی!!

همه‌چیِ همهچیاا!!!

پس فقط مایش اینه که برام خیلی‌ نظر بدین!!

تا باحال‌ترین وبلاگ دنیا رو داشته باشین!

پس فعلا بای!

 

 

 

تا بعد!!